การละหมาด  หมายถึง การขอพรจากอัลลอห์ เป็นการเจริญรอยตามนบีมะหะหมัด ที่ถือเรื่องการสวดมนต์เป็นกิจวัตรสำคัญที่สุด เป็นหนทางไปสู่สวรรค์ (การเข้าเฝ้าพระเจ้า) ชาวมุสลิมที่บรรลุนิติภาวะแล้วต้องสวดมนต์ทุกวัน ๆ ละ ห้าครั้งในเวลา เช้ามืด ตั้งแต่แสงอาทิตย์ปรากฎจนดวงอาทิตย์ขึ้น เที่ยงวัน จนถึงบ่ายคล้อย เย็น ตั้งแต่บ่ายคล้อยจนดวงอาทิตย์ตก พลบค่ำ หลังดวงอาทิตย์ตกจนสิ้นแสงอาทิตย์ กลางคืน หลังสิ้นแสงอาทิตย์จนปรากฎแสงของวันใหม่ สำหรับสตรีขณะมีรอบเดือนหรือมีเลือดหลังคลอดได้รับการยกเว้น
                    สถานที่ทำพิธีละหมาด  ในวันธรรมดา ทำได้ทั่วไป ไม่มีเงื่อนไข เพียงให้เป็นที่สะอาดเท่านั้น จะทำที่มัสยิด บ้านที่ทำงาน ในยานพาหนะ ฯลฯ ก็ได้ ยกเว้นวันศุกร์ และเทศกาลพิเศษเท่านั้นที่บ้งคับให้ทำที่มัสยิด
                    การถือศีลอด ในคัมภีร์กุรอานกำหนดให้ชาวอิสลามที่บรรลุนิติภาวะ และมีสุขภาพสมบูรณ์ทุกคนถือศีลอดในเทศกาลรอมดอน ซึ่งตรงกับเดือนเก้าของศักราชฮิจรียะ เป็นเวลาหนึ่งเดือน
                        - บุคคลที่ได้รับการยกเว้นคือคนชรา คนป่วยเรื้อรังหรือมีสุขภาพไม่ปกติ  สตรีมีรอบเดือน มีครรภ์และหลังคลอด บุคคลที่ใช้แรงงานทำงานหนัก และบุคคลที่อยู่ระหว่างการเดินทาง
                        - การปฏิบัติระหว่างถือศีลอด  ต้องละเว้นการกระทำทางกาย เช่น บริโภคอาหาร ดื่มน้ำ ลูบไล้ร่างกายด้วยของหอม พูดเท็จนินทาว่าร้ายผู้อื่น ทวนสบถ ตลอดจนการกระทำใด ๆ เพื่อราคะ ฯลฯ  ต้องควบคุมอารมณ์ทางจิตต่าง ๆ เช่น ความโกรธ ให้อยู่ในความสงบและความบริสุทธิ์ตลอดเวลา  ระยะเวลาในการปฏิบัติให้ทำตั้งแต่เช้ามืดจนถึงดวงอาทิตย์ตก ประมาณ ๑๕ ชั่วโมง หรือน้อยกว่านั้น แล้วแต่สถานที่
                    การบริจาคทานซะกาด  มาจากคำเดิมในภาษาอาหรับว่า ซะกาห์ แปลว่าการทำให้บริสุทธิ์ และความเจริญงอกงาม แต่เดิมให้ด้านกำลังกาย สติปัญญา และช่วยเหลือสิ่งอื่น เช่น สัตว์เลี้ยงประเภทโค แพะ แกะ อูฐ  ต่อมาจึงเป็นการบริจาคตามที่ศาสนาบังคับ ผู้มีทรัพย์สิน และรายได้รอบปีมากเกินจำนวนที่ศาสนากำหนด โดยจ่ายส่วนที่เกินนั้นให้แก่ผู้ควรได้รับหรือผู้มีสิทธิ์รับบริจาค ตามอัตราที่ศาสนากำหนดคือร้อยละ ๒.๕ ต่อปี
                        - ผู้มีสิทธิ์ได้รับทานซะกาด  ได้แก่ คนอนาถามีความเป็นอยู่แร้นแค้น ไม่สมควรแก่อัตภาพ ผู้ขัดสน รายได้ไม่พอกับรายจ่ายที่จำเป็น  ผู้ทำหน้าที่รวบรวม และแจกจ่ายซะกาด ผู้ควรแก่การปลอบใจ เช่น ผู้เลื่อมใสและน้อมรับนับถือศาสนาอิสลามในระยะแรก ทาสหรือเชลยซึ่งนายทาสให้สัญญาอนุญาตให้นำเงินมาไถ่ตัวได้ ผู้มีหนี้อันเกิดจากการประกอบอาชีพสุจริต ผู้สนับสนุนส่งเสริมวิถีทางของอัลลอห์ เช่น โรงเรียนและสถานพยาบาล ฯลฯ และผู้เดินทางไกลที่ขาดปัจจัยในการเดินทางกลับบ้านเกิดเมืองนอน
                    การประกอบพิธีฮัจญ์  คำว่าฮัจญ์ แปลว่าการมุ่งไปสู่หรือการไปเยือน การประกอบพิธีฮัจญ์จึงหมายถึง การเดินทางไปประกอบศาสนกิจของชาวอิสลาม ณ สถานอับดุลเลาะห์ ประเทศซาอุดิอาระเบีย  มีที่มาจากคำประกาศในคัมภีร์กุรอานให้ชาวอิสลามศรัทธาต่ออัลลอห์ แล้วเดินทางไปเคารพชัยตุลเลาะห์ที่เมืองเมกกะ อย่างน้อยครั้งหนึ่งในชีวิต เรียกการเดินทางนั้นว่าไปฮะยี (Haji) เป็นการทำตามแบบอย่างนบีมะหะหมัดที่ไปเคารพสถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ก่อนถึงแก่กรรม
                        - คุณสมบัติของชาวอิสลามที่ไปประกอบพิธีฮัจญ์  คือ มีใจศรัทธาอย่างแท้จริงโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนหรืออวดความมั่งมี มีสุขภาพและสติปัญญาสมบูรณ์ มีทรัพย์สินเพียงพอสำหรับใช้จ่ายในการเดินทางโดยไม่ต้องสร้างหนี้ และไม่เป็นภาระแก่ผู้รับผิดชอบได้จัดการทรัพย์สินและครอบครัวเรียบร้อยแล้ว ได้ทำพิธีละหมาด ถือศีลอดและบริจาคซะกาดครบถ้วน และเส้นทางที่จะไปทำพิธีปลอดภัยได้ทำพิธีละหมาด ถือศีลอด และบิจาคซะกาดครอบถ้วย และเส้นทางที่จะไปทำพิธีปลอดภัย
                        - เทศกาลพิธีฮัจญ์  มีปีละครั้ง ตั้งแต่วันที่หนึ่งของเดือนสิบถึงวันที่สิบของเดือนสิบสองของศักราชฮิจริยะ (ซุลฮิจญะห์) เริ่มวันใดในห้วงเวลาดังกล่าวก็ได้ แต่ต้องอยู่ในพิธีจนวันที่เก้าและสิบของเดือนสิบสอง ซึ่งเป็นวันสำคัญที่สุด และชาวอิสลามจากทั่วโลกจะไปชุมนุมทำพิธีกันในโอกาสดังกล่าวมากที่สุด อย่างไรก็ตามชาววอิสลามจะเดินทางไปประกอบพิธีฮัจญ์นอกเทศกาลได้เรียกว่า อุบเราะห์ (ฮัจญ์เล็ก)
                        - ขั้นตอนการประกอบพิธีฮัจญ์  คือ การครองเอียะห์ราม (นุ่งขชาวห่มขาว) ตั้งปณิธานการพิธรเพื่ออัลลอห์ การชุมนุมร่วมกัน ณ ทุ่งอาระฟะห์ แล้วแรมคืนที่มุซดะลีฟะห์มินา และการเดินเวียนซ้ายรอบชัยดุลเลาะห์ การเดินไป - มา ระหว่างเนินเขาซอฟากับเนินเขามังวะห์ ตลอดจนการโกนหรือขลิบเส้นผม
                พิธีการสำคัญ  มีอยู่สามประการด้วยกันคือ
                    พิธีรักษาความสะอาด  เป็นกิจที่ชาวอิสลามทุกคนพึงปฏิบัติก่อนทำพิธีละหมาดและพิธีฮัจญ์ ตามที่ระบุไว้ในคัมภีร์กุรอานและหะดิส การอาบน้ำละหมาดคือ การล้างอวัยวะบางส่วนของร่างกายตามลำดับคือ ล้างใบหน้า ล้างมือ ลูบศีรษะและล้างเท้า
                    ข้อบังคับเพื่อการปฏิบัติ  ชาวอิสลามต้องอาบน้ำให้สะอาดก่อนทำพิธีอาบน้ำละหมาด ทั้งกรณีที่หญิงเพิ่งหมดรอบเดือน หลังหญิงชายร่วมประเวณีหรือฝัน การอาบน้ำละหมาดไปแล้วจะเป็นโฆษะ เมื่อมีพฤติกรรมเกิดขึ้นดังนี้คือหลับสนิท เป็นลมหมดสติ มือสัมผัสอวัยวะเพศโดยปราศจากสิ่งรองรับ สัมผัสเพศตรงข้ามแล้วเกิดกำหนัด ผายลม ถ่ายปัสสาวะ อุจจาระ มีน้ำเมือกเคลื่อนออกมาจากความกำหนัด ร่วมประเวณี มีรอบเดือนและคลอดบุตร
                    นอกจากนั้น บทบัญญัติของศาสนาอิสลาม กำหนดน้ำที่ใช้ในพิธีรักษาความสะอาดอยู่เจ็ดประเภทคือ น้ำฝน - น้ำค้าง น้ำทะเล น้ำคลอง น้ำบ่อ หิมะ ลูกเห็บ และตาน้ำ
                    น้ำที่มีสิ่งเจือปนหรือใช้ชำระล้างมลทินแล้วห้ามใช้ประกอบพิธีดังกล่าว ถ้าในกรณีขาดแคลนน้ำ อนุญาตให้ใช้ฝุ่นจากดินแทนน้ำได้เรียกว่า ตะยัมมุม โดยใช้ฝ่ามือทาบบนฝุ่น เคาะหรือเป่าฝุ่นที่มากเกินไปออกเสียบ้าง ใช้ฝ่ามือทั้งสองลูบไล้ใบหน้าและลูบมือทั้งสอง โดยใช้มือซ้ายลูบหลังมือขวา แล้วใช้มือขวาลูบหลังมือซ้ายสลับกัน
                    ข้อพึงปฏิบัติ  ชาวอิสลามที่ยังไม่ได้อาบน้ำละหมาด ห้ามประกอบพิธีละหมาด เดินเวียนรอบชัยตุลเลาะห์ในพิธีฮัจญ์ และสัมผัสคัมภีร์กุรอาน
                พิธีขอพรพระเจ้า (ดูอาห์) เป็นพิธีกรรมที่นบีมะหะหมัดทำตลอดชีวิต เป็นต้นว่าขอให้ผู้ป่วยที่พบหายป่วย ขอให้ของที่หายได้คืน ขอให้ปลอดภัยจากการเดินทาง และขอให้คุ้มครองจากการข่มเหงรังแก ฯลฯ พระเจ้าจะรับหรือไม่รับ การขอพรขึ้นอยู่กับการทำที่ถูกต้องตามหลักเกณฑ์คือเป็นผู้กลับใจจากความผิดพลาดต่ออัลลอห์ โดยได้สารภาพความผิดของตนแล้ว สิ่งของเครื่องใช้และปัจจัยสี่ควรได้มาโดยสุจริตด้วยการอนุญาต (หะราล) ใจยึดมั่นอยู่ที่การละลึกในอัลลอห์ และสิ่งที่ขอไม่น่ารังเกียจ หรือให้โทษภัยแก่ผู้อื่น
                การปฎิบัติเพื่อขอพร ให้นั่งคุกเข่าหรือนั่งพับเพียบ ไม่ยกนัยน์ตา (เหลือบตาดูเบื้องบน) โดยขอพรให้บิดามารดา และแสดงความปรารถนาดีต่ออัลลอห์ ให้กล่าวซ้ำสำหรับพรสำคัญที่ขอหลาย ๆ ครั้ง (อย่างน้อยสามครั้ง) แล้วภาวนาขอพรอย่างมีสมาธิ สงบเสงี่ยม นอบน้อมด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
            หลักคำสอนของคริสศาสนา มีหลักที่สำคัญดังนี้
                หลักตรีเอกานุภาพ (Trimity)  คือการยึดมั่นและเคารพบูชาในอานุภาพแห่งพระเจ้าทั้งสามคือ พระยโฮวา (พระบิดา) พระเยซู (พระบุตร) พระจิต (วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของพระบิดาและพระบุตรรวมกัน)
                ความรัก  เป็นหลักใหญ่และสำคัญที่สุด ในคำสอนโดยสอนว่า จงรักพระเจ้า รักครอบครัว รักเพื่อนบ้านและรักเพื่อนมนุษย์ แล้วจะได้รับความรักจากโลกเป็นสิ่งตอบแทน
                อาณาจักรแห่งพรเจ้า (Kingdom of God)  คือ สวรรค์ เป็นสถานที่ซึ่งผู้เลื่อมใสศรัทธาและปฎิบัติตามคำสอนของพระเจ้าอย่างแท้จริง มีโอกาสขึ้นไปรวมกับพระเจ้า ณ ที่นั้นไม่มีร้อน ไม่มีหนาว ไม่มีกลางวัน กลางคืน ไม่มีกาลเวลา ไม่ต้องกินอาหาร ไม่มีเกิด แก่ เจ็บ ตาย มีแต่ความร่มรื่นและสุขสงบ เรียกว่า ชีวิตนิรันดร
                พระเยซูสอนว่า ชีวิตปัจจุบันเป็นโลกแห่งมายา ผู้ใดปรารถนาชีวิตนิรันดรต้องทำลายชีวิตปัจจุบันเสีย