| หน้าแรก | ชาติไทย| ศาสนา| พระมหากษัตริย์ | หน้าต่อไป | ย้อนกลับ |

| มูลบทบรรพกิจ | ข้อเตือนใจในแบบเรียนเร็ว | ข้อเตือนใจจากบทดอกสร้อย | | คำปฏิญาณของลูกเสือไทย | ข้อเตือนใจจากที่อื่นๆ |วรรณคดีไทยร้อยกรอง | โคลงพระราชพงศาวดาร |

            ในวันถวายบังคมพระบรมราชานุสาวรีย์ พระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว ที่สวนลุมพินีเนื่องในวันคล้ายวันสวรรคตของพระองค์ ในวันที่ ๒๕ พฤศจิกายน บรรดาลูกเสือจากโรงเรียนต่าง ๆ ในกรุงเทพ ฯ จะเดินขบวนไปถวายบังคมเป็นประจำทุกปี ถ้าโรงเรียนอยู่ไม่ไกลนัก ก็จะจัดกระบวนแถวลูกเสือจากโรงเรียนของตน มีกองดุริยางค์ที่บรรเลงโดยลูกเสือโรงเรียนนั้น ๆ นำขบวน มีผู้กำกับลูกเสือจากครูอาจารย์ของโรงเรียนนั้น ๆ กำกับไปด้วยอย่างมีระเบียบและสง่างาม ลูกเสือทุกคนมีไม้พลองสีขาวถือพลองอยู่ในท่าถืออาวุธของทหารคือ เมื่ออยู่ในแถวจะอยู่ในท่าเรียบอาวุธ เมื่อเคลื่อนที่จะอยู่ในท่าคอนอาวุธ เมื่อเดินขบวนจะอยูในท่าแบกอาวุธ และเมื่อพักแถวจะรวมพลองไว้ด้วยกันตามแบบรวมอาวุธ
            เมื่อไปถึงพร้อมกันที่บริเวณลานพระบรมราชานุสาวรีย์แล้ว ก็จะมีพิธีปฏิญาณตน โดยที่ลูกเสือทุกคนนั่งคุกเข่าถือหมวกไว้ในมือ โดยคุกเข่าขวาลงบนพื้นเข่าซ้ายตั้งฉาก วางมือซ้ายบนเข่าซ้าย ฝ่ามือหงายขึ้นแล้วใช้มือขวาหยิบหมวกบนศีรษะมาวางไว้บนฝ่ามือซ้าย แล้วทิ้งแขนขวาลงข้างตัว แล้วเริ่มกล่าวคำปฏิญาณพร้อมกันดังนี้
 

ข้อเตือนใจจากที่อื่นๆ

วิชาเหมือนสินค้า

วิชาเหมือนสินค้า	อันมีค่าอยู่เมืองไกล
สู้ยากลำบากไป	จึงจะได้สินค้ามา
จงตั้งเอากายเจ้า	เป็นสำเภาอันโสภา
ความเพียรเป็นโยธา	แขนซ้ายขวาต่างเสาใบ
นิ้วมือเป็นสายระยาง	สองเท้าอย่างสมอใหญ่
ปากเป็นนายงานไป	อัธยาศัยเป็นเสบียง
สติเป็นหางเสือ	ถือท้ายเรือไว้ให้เที่ยง
ถือไว้อย่าให้เอียง	ตัดแล่นเลี่ยงข้ามคงคา
ปัญญาเป็นกล้องแก้ว	ส่องดูแถวแนวหินผา
เจ้าจงเอาหูตา	เป็นล้าต้าฝ่าคลื่นลม
ขี้เกียจคือปลาร้าย	จะทำลายให้เรือจม
เอาใจเป็นปืนคม	ยิงระดมให้จมไป
จึงจะได้สินค้ามา	คือวิชาอันพิสมัย
จงหมั่นมั่นหมายใจ	อย่าได้คร้านการวิชา

ปากเป็นเอกเลขเป็นโท

ปากเป็นเอกเหมือนเสกมนต์ใช้คนเชื่อ	ฉลาดเหลือวาจาปรีชาฉาน
จะกล่าวถ้อยร้อยคำไม่รำคาญ	เป็นรากฐานเทิดตนพ้นรำเค็ญ
เลขเป็นโทโบราณท่านสั่งสอน	เร่งสังวรเวี่ยไว้ใช้ว่าเล่น
การคำนวณควรชำนาญคูณหารเป็น	ช่วยให้เด่นดีนักหนารู้ค่าคน
หนังสือเป็นตรีวิชาปัญญาเลิศ	เรียนไปเถิดรู้ไว้ไม่ไร้ผล
ยามยากแค้นแสนคับไม่อับจน	ได้เลี้ยงตนด้วยวิชาหาทรัพย์ทวี
ชั่วดีเป็นตราประทับไว้กับโลก	ยามวิโยคชีพยับ ลับร่างหนี
ที่สูญแท้ก็แต่ตัวก็แต่ตัวส่วนชั่วดี	คงที่เป็นลือทั่วชั่วฟ้าดิน

ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน

เราเกิดมาทั้งทีชีวิตหนึ่ง	อย่าหมายพึ่งผู้ใดให้เขาหยัน
ควรคะนึงพึ่งตนทนกัดฟัน	คิดบากบั่นตั้งหน้ามานะนำ
กสิกิจพณิชยการงามมีเกียรติ	อย่าหยามเหยียดพาลหาว่างานต่ำ
หรือจะชอบวิชาอุตสาหกรรม	เชิญเลือกทำตามถนัดอย่าผลัดวัน
เอาดวงใจเป็นทุนหนุนนำหน้า	เอาปัญญาเป็นแรงมุ่งแข่งขัน
เอาความเพียรเป็นยานประสานกัน	ผลจะบรรลุสู่ประตูชัย
เงินและทองกองอยู่ประตูหน้า	คอยเปิดอ้ายิ้มรับไม่ขับไส
ทรัพย์ในดินสินในน้ำออกคล่ำไป	แหลมทองไทยพร้อมจะช่วย อำนวยเอย ฯ

รู้หลบเป็นปีก รู้หลีกเป็นหาง

อันนกกาอาศัยซึ่งปีกหาง            ไปสู่ทางที่ประสงค์จำนงหมาย

รู้หลบหลีกปีกป้องประคองกาย            อันตรายมิได้ใกล้ให้อาวรณ์

แม้นจะมีพรานไพรใจฉกาจ            คอยพิฆาตฆ่าด้วยธนูศร

ใช้ปีกหลบหางหลีกปลีกทางจร            ไม่ม้วยมรณ์ร่อนลงระหว่างทาง

ฉันใดคนควรมีคติวิเศษ            คือรู้เลศ หลบหลีก เหมือนปีกหาง

เอาปัญญาเป็นปีกคอยกันกาง            สติเป็นหางอีกด้วยช่วยเชิดชู

อันเชิงหนีทีไล่ต้องให้พร้อม            อย่าเพิ่งยอมจนปัญญาน่าอดสู

ถึงเสียหลักต้องหลบให้น่าดู            ทั้งต้องรู้เชิงหลีกปลีกคนดี

นาวาของชาติ

เมื่อเราลงนาวาฝ่าลมคลื่น            ให้ราบรื่นเร่งรุดถึงจุดหมาย

ต้องร่วมแรงแข็งขันช่วยกันพาย            ทั้งหญิงชายอย่าเกี่ยงเลี่ยงมารยา

มือไม่พายอย่าเอาเท้ามาราน้ำ            ถึงแม้เรือไม่ล่มก็ช้าล่า

เรือลำอื่นเขาไปไกลลิบตา            แต่นาวาเรายังฝืนโต้คลื่นลม

เปรียบจะสร้างชาติไทยให้ใหญ่ยิ่ง            ต้องร่วมกันจริงจริงจึงเสร็จสม

ช่วยกันคิดเหลียวแลแก้เงื่อนปม            ที่ยังด้อยค่อยระดมโดยจริงจัง

อย่าดูเบาเอาแต่ติดำริว่า            จะเหมือนดังนาวาไม่ถึงฝั่ง

จงร่วมรักสามัคคีมีพลัง            เกิดพลาดพลั้งเรือจมล่มชาติเอย

| มูลบทบรรพกิจ | ข้อเตือนใจในแบบเรียนเร็ว |ข้อเตือนใจจากบทดอกสร้อย | | คำปฏิญาณของลูกเสือไทย | ข้อเตือนใจจากที่อื่นๆ | วรรณคดีไทยร้อยกรอง | โคลงพระราชพงศาวดาร |

| หน้าแรก | ชาติไทย| ศาสนา| พระมหากษัตริย์ | หน้าต่อไป | ย้อนกลับ | บน|