| หน้าแรก | ย้อนกลับ | หน้าต่อไป | |
แม่แตงร่มใบ
...สวย จริงนะ น้องสาว | ผิวขาวเหมือนกับผลแตงร่มใบ |
ทำบุญ มาแต่ ปางใด | จึงสวยวิไล บาดหัวใจ หนุ่มหนักหนา |
บ้าน อยู่ทาง ทิศไหน | สงสัยแม่จะเป็นเทพ - ธิดา |
จำ แลง แปลงร่าง ลงมา | หลอนหลอกวิญญาให้ข้าเป็นบ้าคลั่งตาย |
ถึงข้า เป็นหนุ่มบ้านนา | หนังสือ หนังหา อ่าน ออก สบาย |
ข้าเคยอ่าน หนังสือ นิยาย | เขาว่าชายตายด้วยความสวย เพริดพริ้ง |
หนุ่ม สุพรรณ ฝันหวาน | สงสารข้าบ้างนะแม่ยอดหญิง |
ดวงใจ ฝันใฝ่ รักจริง | ข้าหวังแอบอิงยอดหญิงแม่แตงร่มใบ |
สวย จริงนะ น้องสาว | ผิวขาวเหมือนกับผลแตงร่มใบ |
ทำบุญ มาแต่ ปางใด | จึงสวยวิไล บาดหัวใจ หนุ่มหนักหนา |
บ้าน อยู่ทาง ทิศไหน | สงสัยแม่จะเป็นเทพ - ธิดา |
จำ แลง แปลงร่าง ลงมา | หลอนหลอกวิญญาให้ข้าเป็นบ้าคลั่งตาย |
ถึงข้า เป็นหนุ่มบ้านนา | หนังสือ หนังหา อ่านออกสบาย |
ข้าเคยอ่านหนังสือนิยาย | เขาว่าชายตายด้วยความสวยเพริดพริ้ง |
หนุ่ม สุพรรณ ฝันหวาน | สงสารข้าบ้างนะแม่ยอดหญิง |
ดวงใจ ฝันใฝ่ รักจริง | ข้าหวังแอบอิงยอดหญิงแม่แตงร่มใบ... |
กินรีเล่นน้ำ
แม่เอยงามจริง งามเหนือสิ่งเปรียบเปรย |
เกินหาคำใดเอ่ย มาเฉลยคำอ้าง |
แม่อรชร งามเหมือนกินนรเรียงร่าง |
ยลพักตร์แม่แลค้าง ชายเห็นต่างตลึง |
ถันแลระรัว เหมือนบัวบานอยู่กลางบึง |
งามเหมือนหนึ่งเทพี แม่ลอยฟ้ามา เป็นขวัญตาบุญพี่ |
เจ้างามอย่างนี้ เหมือนเทวีแปลงกายมา |
นุ่งลมชมจันทร์ มองแล้วหวั่นอุรา |
งามเย้ยจันทร์เยือนหล้า ใครอิจฉานางได้ |
แม่ลอยเมฆี มาหลงวารีเวียนว่าย |
ตานั้นหวาดชะม้าย ยามโผร่ายแหวกไป |
สวยเอยมองเพลิน สวยเกินกุหลาบใด ๆ |
ใจฉันใฝ่นิยม ทั่วกายเนื้อนาง มีฟ้าพรางกายห่ม |
หากบุญไม่สม ฉันคงตรมใจตาย |
เจริญศรี
อายุเยาวเรศรุ่น เจริญศรี พระเพื่อนพี่ แพงน้อง สองสมร |
งามองค์ งามทรง อ่อนช้อน ดังอัปสรหยาดฟ้า ลงมาเอย |
แม่คุณเอ๋ย ข้อยบ่เคยพบเจ้า สองนางลำเพา สูเจ้างามตา |
สาวใดไป่เหมือน สองเพื่อนแพงนา แต่ข้อยดูมา ลักษณาบ่ปาน |
โฉมอนงค์
งามโฉมแม่งามตาแท้ ชวนแลยามเพ่งพิศเพลินตา |
คิ้วแม่งอนดุจคันศรรามา นวลใบหน้าดั่งจะเย้ยเดือนเพ็ญ |
ทรงโฉมแม่ยวนชายเล่น เพียงเห็นเมียงชะม้อยชายตา |
ล้ำลาวัณย์สุดเสกสรรวาจา งามทีท่าดั่งนางฟ้าจำแลง |
อนงค์ชาวฟ้าคงปั้นแต่ง เพื่อแข่งงามเย้ยปวงบุษบา |
เสียงร่ำลือชื่อแม่หรือลัดดา ล้ำเลิศหล้า ดั่งหยาดฟ้ามาดิน |
พรสวรรค์ประทานเธอให้ ไฉไลเลิศเหลือล้ำยุพิน |
พริ้มเพราตาดั่งหยาดฟ้ามาดิน ร้อยแดนถิ่นเฝ้าเรียกหาอนงค์ |
ชมละเวง
สวรรค์สร้างเธอให้ งามสวยเลิศวิไล ดังเทพเทพี |
งามเหมือนภาพเลขา เธอสวยกว่ามาลี |
งามเฉิดโฉมเทวี ท่าทีเหมือนนางละเวง |
ฉันกลัวดวงเนตร คมเหมือนเก็จมณี เป็นที่หวั่นเกรง |
ปรางเหมือนกลีบบัวแย้ม งามเหมือนแก้มละเวง |
งามเฉิดโฉมชายเกรง เพ่งมองคล้ายจันทร์วันเพ็ญ |
ปทุมนางลอยเหนือทรวงสล้างเคียงคู่ เรียมมองดูสะท้านฤทัยใจเต้น |
สวยเอยพึ่งเคยเห็น แม่เป็นสุดาสวรรค์ |
โสภาใครเท่า บุญโฉมเจ้าเลิศแล้ว ดังแก้วผ่องพรรณ |
งามเหมือนหยาดน้ำค้าง งามทุกอย่างลาวัณย์ |
เธองามก็เหมือนดวงจันทร์ เพริดพรรณแม้ทางใดเอย |
ดาวสังคม
แรกได้เห็น นงนุชเด่นน่าชม |
รูปเหมาะสม ชาวสังคม พานิยม คอยหวังชมโฉมแม่ |
หยาดเยิ้มเสน่ห์โลม ผ่องพรรณโฉมชวนแล |
เปรียบเทียบดวงแข เดือนยังแพ้กานดา |
ชื่อน่ะหรือ ควรสมชื่อชาวฟ้า |
เช่นเรียกหา เป็นสมญา วนิดา ว่ายุพาหรือนั่น |
นางนั้นจะชื่อไหน นางไซร้งามกว่านั้น |
รูปโฉมโนมพรรณ ล้ำลาวัณย์ พริ้มเพราพรรณ มิสำคัญชื่อใด |
รูปเฉิดฉันท์ ใครหนอปั้นนางไว้ |
นี่เทพไท คงหมายใจ ให้วิไล เพื่อมิให้ใครข่ม |
งามแท้อุแม่เอย สุดเฉลยคำชม |
แต่งถ้อยคำคม ก็ไม่สมอุรา |
เปรียบกับใคร นางไหนเทียบได้หนา |
ยากจะหา ปวงยุพา นางสีดา บุษบาแพ้พ่าย |
นางนั้นถ้าอยู่ฟ้า ชาวฟ้าคงวุ่นวาย |
นางฟ้าคงอาย แม้นารายณ์ เห็นโฉมกาย คงมิวายลอบชม |
ทำบุญด้วยอะไร
ผู้หญิงที่สวยอย่างคุณ ทำบุญไว้ด้วยอะไร |
จึงสวยน่าพิสมัย น่ารักน่าใคร่พริ้งพราว |
คงถวายมะลิไหว้พระ วรรณะจึงได้นวลขาว |
เนตรน้อยดังสอยจากดาว กระพริบพร่างพราวน้าวใจ |
ตักบาตรคงใส่ด้วยข้าวหอม จึงสวยละม่อมละไม |
บุญทานคงทำด้วยใจ จึงได้พรสี่ประการ |
อายุ วรรณะ สุขะ พละและปฏิภาณ |
เพียงพบเจ้านั้นไม่นาน พี่ซมพี่ซานลุ่มหลง |
เทพธิดาของฉัน
โน่นดวงเดือน เปรียบเหมือนเทพธิดาของฉัน |
เคยเฝ้าดูทุกคืนวัน ประหลาดนักจันทร์เป็นรองกว่าเธอ |
ช่างงามจริง ยิ่งพิศพาให้ใจฉันเพ้อ |
ใครไม่งามเหมือนดังเธอ ใจยังละเมอชวนดูไม่รู้หน่าย |
หวลคิดถึงเคยพลอด คืนนั้นอ้อนออด ชื่นน้ำคำไม่วาย |
หวานเหมือนเสียงสำเนียงพิณ ฟังแล้วเสียดาย |
สอดลายไพเราะวังเวง เหมือนดังเพลงในดวงจันทร์ |
เฝ้าคนึง คิดถึงเทพธิดาของฉัน |
ยังคร่ำครวญรักรำพัน ใจเราคล้ายกันร่วมรักกันไว้ |
นวลปรางนางหมอง
นวลปรางนางดูช้ำ ใครทำให้หมอง |
รัญจวนในนวลน้อง ฉันมองเศร้าใจ |
ปรางนางเคยนวลยวนเย้าฤดี เสื่อมสิ้นราศรีเศร้าไป |
พี่มองแก้มนางหมางดวงใจ หมองได้ไฉนเล่า |
เสียดายปรางทองต้องตรม ใครลอบชมแล้วฤาเจ้า |
โถใครคงชมข่มเอา เหลือจะเศร้าเร้ารัญจวน |
เหลือบจะไต่หรือริ้นไรแกล้งทำ ฤาพรายย้ำลอบทำกล้ำกวน |
โถทำเสียจนสิ้นนวล เรียมสุดสงวนช้ำมวลตรมใจ |
นวลปรางนางหมอง พี่หวังปองต้องหมองไหม้ |
ปรางทองหมองลงไป พี่พลอยหม่นหมองดวงใจ |
พี่สุดแสนจะทนได้ โอ้ใจจะขาดแล้วเอย |
น้องนางบ้านนา
โฉมเอ๋ยสอางค์แม่นางท้องทุ่ง โสภายิ่งกว่าชาวกรุง หมายมุ่งยลโฉมน้องนาง |
บ้านนาอย่างนี้แม่ยังโสภีสล้าง เอมอิ่มปรางดั่งนางฟ้า ลอยมาอวดโฉมลาวัณย์ |
สายเอยรวงทองน่ามองลิบลิ่ว เห็นแนวกอไผ่เป็นทิว ลิบลิ่วสดสีอำพัน |
ใครจะป่าวร้องข้าวรวงสีทองใครปั้น มือแม่นางบอบบางนั้น กำเคียวเกี่ยวข้าวในนา |
ใบข้าวคมเรียวเกี่ยวแก้มเป็นรอย เลือดย้อยนวลปรางยิ่งงาม ไม่สร่างประทับใจข้า |
นวลน้องบ้านนา โสภาล้ำเลิศ เสียทีแม่เกิดห่างไกลคนมอง |
หอมเอ๋ยมาลัยที่ในแคว้นด้าว หอมเดียวไม่เหนี่ยวในน้าว เหมือนกลิ่นสาบสาวเนื้อทอง |
ใคร่เอาความรักที่เป็นเหมือนกำแพงป้อง โลมประคองตระกองขวัญ รำพันแอบน้องบ้านนา |
นางฟ้าจำแลง
คำร้อง แก้ว อัจฉริยะกุล ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน
โฉมเอยโฉมงาม อร่ามแท้แลตลึง |
ได้เจอครั้งหนึ่ง เสน่ห์ซึ้งตรึงใจ |
ครั้งเดียวได้ชม สมัครภิรมย์รักใคร่ พันผูกใจไม่ร้างรา |
น้ำคำลือเลื่อง ไปทั่วทั้งเมืองนานมา |
ชมว่าวิไลงามตา ดังเทพธิดาองค์หนึ่ง |
มาเห็นเต็มตาพลอยพารำพึง ติดตรึงชวนให้คนึงอาจินต์ |
เห็นเพียงนิดเดียว ให้ซาบเสียววิญญา |
ได้ชมโฉมหน้า ดังหยาดฟ้ามาดิน |
โสภาท่าทาง ดูช่างสำอางค์งามสิ้น คำที่ยินยังน้อยไป |
หรือว่าชาติก่อน นางได้รับพรของใคร |
คงสร้างผลบุญยิ่งใหญ่ จึงได้วิลัยงามตา |
นางฟ้าองค์ใดแปลงกายลงมา จึงงามดังเทพธิดาลาวัณย์ |
ภาพเธอ
ภาพเธอ ฉันนี้เฝ้าละเมอ ทุกคืนทุกวันใฝ่ฝันถึงเธอ |
ภาพเธอ ฉันนี้รักเสมอ เฝ้ารักจนเผลอถึงละเมอกล่าวคำ |
ลืมตาหลับตามองเห็นแต่หน้า ทุกวันเวลาแต่เช้าไปจนถึงค่ำ |
บางครั้งเคยดีบางครั้งเคยยาก ยามต้องลำบากก็ไม่ไร้คนดี |
ขอรักแต่เธอนี้พูนเพิ่มทวี ขอเก็บเธอไว้ในดวงฤดี |
ขอตายเพื่อเธอนี้ยังคงอยู่ คู่ฟ้าดินเทอญ |
| หน้าแรก | ย้อนกลับ | หน้าต่อไป | บน | |