| | หน้าแรก | ย้อนกลับ | |
| หนึ่งสุรางค์ นางในเหล่าเจ้านคร |
| ร่างอรชร แน่งน้อยบังอรฟ้อนกายร่ายรำ |
| ร่ายรำเทียน เวียนระรื่นสดชื่นดูงามขำ |
| งามเลิศล้ำ แสงเทียนยามเวียนว่าย |
| ดุจดังน้ำ เพชรสว่างพร่างพราวพราย |
| ดังดาวกระจาย ร่ายรำวิไลสาวในนภา |
| ต่างร่ายรำ ระรื่นสดชื่นวิญญา |
| งามชวาลา แสงเทียนงามตาทิวาสำราญ |
ละออองค์
| ตลึงแลสวยจริงแม่บังอร ลำแขนแม่อ่อนเมื่อทอดกรฟ้อนรำ |
| คืนนี้โชคดีที่เป็นคู่รำ งามแท้ท่ารำแสนจะฉ่ำชื่นใจ |
| เราเจอกันคืนพระจันทร์ลอยเด่น คืนนี้เดือนเพ็ญเรามาเล่นรำไทย |
| เออขอถามหน่อยเถอะแม่กลอยใจ นวลน้องนามใดขอจงได้เมตตา |
| มาลวนลามถามนามเพื่ออะไร พอพบคู่ใหม่เธอก็คงระอา |
| นามน้องพี่จำติดตรึงอุรา รำพร้อมแก้วตาน้องจงอย่าได้อาย |
| ฟังคารมมานิยมปองใฝ่ นามฉันนามใดเธอจงได้ลองทาย |
| นามนั้นฉันอยู่ไม่ห่างเรือนกาย ยามฉันเดินกรายแล้วผู้ชายชอบมอง |
| ละออองค์ฉันงงยิ่งจริงนาง เธอสวยทุกอย่างโอ้แม่นางเนื้อทอง |
| เออหนออะไรที่ชายชอบมอง พอเห็นต้องปองเหลียวแลมองติดใจ |
| เออดวงตาเธอหวานจริงยามจ้อง ยามยิ้มชวนมองปรางก็ผ่องอำไพ |
| เออหนอท้อจิตด้วยผิดไปไกล ความสวยตรงไหนที่ชายชอบมอง |
| เธองามจริงผิวงามยิ่งเกินใคร จึงขอทายใหม่ชื่อแม่นวลละออง |
| นวลผิวยั่วใจให้ชายชอบมอง พอเห็นต้องปองเหลียวแลมองติดใจ |
| งามตรงเดียวจริงหรือเธอจึงพร่ำ พอฉันฟังคำเลยแทบหมดอาลัย |
| เธอสวยทั้งร่างทุกอย่างวิไล นามน้องนวลใยนั้นคงใช่ละออองค์ |
ลักษมีเฉิดโฉม
คำร้อง แก้ว อัจฉริยะกุล ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน
| งามลักษมีเฉิดโฉมโลมพิลาส ทรามสวาทยุพดี ลักษมีเฉิดฉาย |
| เฉิดโฉมสวยประโลมใจชาย ลักษมีนารายณ์ อวตารแปลงกาย ฤาฉันใดหนอนี่ |
| เลอโฉมโลมใจ หรือเทพไทยองค์ใดสรรค์สร้าง เพื่อให้นาง สุดสะอางค์เลิศล้ำนารี |
| สวยเอยน่ารักเอยทรามเชยผ่องศรี ล้ำค่าที่ร้อยกวี ลักษมีงามเอย |
วิญญาณในภาพถ่าย
| ...ฉันมองภาพถ่าย ที่เธอให้ไว้ | เป็นภาพเตือนใจ | แม้ตัวห่างไกล ก็เหมือนยังอยู่ |
| ่เธอ ถอด วิญญาณ | ให้มาสิงสู่ | คอยจ้องมองดูฉันหรือไร |
| ...แม้มีวันใดที่อยู่เงียบเหงา | ยังช่วยบรรเทา | คล้ายดังว่าเราอยู่ชิดเคียงใกล้ |
| ยล ภาพ ประโลม | โน้มนำเราให้ | คอยส่งดวงใจไป สู่กัน... |
| ...ดวง ตา มี แวว แจ่มใส | เตือน จิตใจ อยู่ทุกวัน | |
| ลืม ตา หลับ ตา ก็ ฝัน | เอาภาพนั้นมา แนบ กาย | |
| ...ฉันมีเพียงภาพ แต่ห่างเจ้าของ | เคียงข้างประคอง | ฉันได้แต่มอง ลุ่มหลงภาพถ่าย |
| เฝ้า กอด ถนอม มิยอมแหนงหน่า ย | พอช่วยผ่อนคลาย ให้อุ่นใจ | |
| ดวง ตา มี แวว แจ่มใส | เตือน จิตใจ อยู่ทุกวัน | |
| ลืม ตา หลับ ตา ก็ ฝัน | เอาภาพนั้นมา แนบ กาย | |
| ...ฉันมีเพียงภาพ แต่ห่างเจ้าของ | เคียงข้างประคอง | ฉันได้แต่มอง ลุ่มหลงภาพถ่าย |
| เฝ้า กอด ถนอม มิยอมแหนงหน่าย | พอช่วยผ่อนคลาย ให้อุ่นใจ |
ศกุนตลา
คำร้อง ทวีปวร ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน
| ศกุนตลา นางฟ้าแมกฟ้าฤาไฉน |
| เดินทางนางเดียวเปลี่ยวใจ นางไม้แนบไม้มิได้ปาน |
| น้ำค้างกลางกลีบกุหลาบอ่อน คือเนตรบังอรหยาดหวาน |
| โอษฐอิ่มพริ้มรัตน์ชัชวาล เพลิงบุญอรุณกาลผ่านทรวง |
| ศกุนตลา นางฟ้าแมกฟ้าจากสรวง |
| คลื่นสมุทรสุดฤทัยไหวปวง คือทรวงนางสะท้อนถอนใจ |
| ยอดมณีศรีศิลป์ปิ่นสวรรค์ หล่อหลอมจอมใจขวัญผ่องใส |
| คือแก้วแพรวพร่างกระจ่างใจ อาบไออมรินทร์นิจนิรันดร |
สาวน้อยร้อยชั่ง
คำร้อง แก้ว อัจฉริยะกุล ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน
| สาวน้อยร้อยชั่ง รูปแม่งามดุจดัง อัปสรโสภา |
| ผ่องพรรณขวัญตา นางวิไลในหล้า สุดที่จะหาเทียบนาง |
| สาวเอยนางแก้ว ผ่องพรรณพริ้งเพริศแพร้ว เลิศแล้วเลอร่าง |
| สวยเอยสวยสอางค์ งามนักงามทุกอย่าง รูปนางล้ำลาวัณย์ |
| งามทรงพธูดูสมส่วน นวลผิวผ่องนวลดั่งนวลจันทร์ |
| มิ่งขวัญชาติไทยวิไลวรรณ จะหาคำรำพัน สุดจะสรรประพันธ์พา |
| พิศไหนงามนั่น โอ้แม่ผ่องพรรณ กว่าจันทร์ในนภา |
| เทพไทสรรค์มา งามเหนือคำที่ว่า หยาดฟ้ามาสู่ดิน |
สาวสวรรค์
| โอ้แม่สาวสวรรค์ เกิดมาฉันเพิ่งเห็น |
| แม่บุญเหลือเนื้อเย็น งามสวยเด่นละออตา |
| โอ้แม่สาวสมัย เลิศวิไลหนักหนา |
| จากสวรรค์ลงมา งามสง่ารำวง |
| ร่างสคราญสวยจริง แม่ยอดหญิงไทย |
| งามวิไลทรวดทรง อนงค์แน่งน้อย |
| เชิญมารำด้วยกัน อย่าให้ฉันหลงคอย |
| เอวบางร่างน้อย นิดหน่อยเชิญ |
| จงมาร่ายรำ อย่าทำหมางเมิน |
| คนดีพี่เชิญ อย่าสะเทิ้นเอียงอาย เอาละวา..... |
หงส์เหิร
| หงส์เหมราชเอย สง่าผ่าเผยงามสคราญ |
| ณ แดนหิมพานต์ หวงตัวรักวงศ์วาน หิมพานต์สถานสำราญมา |
| หงส์ร่อนผกเผิน บินดั้นเมฆเหิรเกินปักษา |
| กางปีกกวักลมท่วงทีสมสง่า เหิรลมล่องฟ้านภาลัย |
| หงส์ทรงศักดิ์เรือง ยามเจ้าย่างเยื้องงามกระไร |
| สวยงามวิไลสวยเกินนกใดใด เยื้องไปแห่งไหนสวยสอางค์ |
| หงส์ลงเล่นธาร ท่องสระสนานธารสุรางค์ |
| ลงสระอโนดาตชำระร่าง ไซร้ขนปีกหางสรรพางค์กาย |
| ทรงหงส์อ่อนงอน ปกปีกช้อนเชยฉะอ้อนช้อนโอบกาย |
| เคล้าคู่กันผันเรียงราย พร้อมกันว่ายแหวกธาร |
| ว่ายน้ำฉ่ำกาย ต่างผันผายพากันว่ายฟ้าเบิกบาน |
| เหิรสู่แดนแสนสราญ ถึงหิมพานต์อันสุขใจ |
หยาดฟ้ามาดิน
| งามกระไรจะหาใครมาเหมือน เสน่ห์ยามแย้มเยือน ติดเตือนฝันใฝ่ไม่รู้จาง |
| เป็นบุญตาที่ฉันได้มาพบนาง โฉมเฉิดสำอางค์ พร้อมทั่วสรรพางค์ดังเทพธิดา |
| จะพิศประทุม ทรวงอกเจ้างามเต่งตึง สวยงามประหนึ่ง จะเย้ยดอกบัวหนักหนา |
| สองปรางเปล่งนวลขาวยั่วยวนตา จะเปรียบเหมือนว่าหยาดฟ้ามาดิน |
| ใจยังปองต้องการฝากรัก หากได้รู้จัก จะไม่หาญหักผลักรักลืมสิ้น |
| จงเอ็นดูชื่นชู้ร่วมหอร่วมถิ่น แม้ดั่งถวิล ขอชื่นเนื้อกลิ่นคงหอมจริง |
| อันเอวองค์ดั่งอนงค์นางสวรรค์ มาจุติให้พบกัน จิตใจหมายมั่นสุขรักยิ่ง |
| ยามฟังคำอ่อนหวานเปรียบตาลเพริดพริ้ง สมดังเป็นหญิง ล้วนเลิศทุกสิ่งชวนให้ชม |
| เพียงได้พบมองยังต้องหลงไหลตะลึง เปรียบไม้งามแรกพึ่ง จะแย้มกลิ่นบานสวยสม |
| แม้ใครได้เชยชื่นอารมณ์ จะติดใจนิยม เสน่ห์ล้ำร่ำไป |
| ทำบุญอันใดจึงได้กำเนิดมา จริตงามทั้งกิริยา ยิ่งพาเสริมส่งลุ่มหลงรักใคร่ |
| หากแม้นมีเธอจะไม่ขอเพ้อรักใคร แม้ว่าเห็นใจ รักหน่อยเป็นไรขอได้เอ็นดู |
หลงรูปละเวง
| เอวองค์ขนงนาง แม้นปรางดวงเนตรเทวี ล้วนเฉิดฉวียิ่งล้ำคำชม |
| หาไหนไม่ปาน เทวีวิมานไม่สม งามเกินคำชม ก็คือโฉมละเวง |
| ใคร ๆ แม้นไกล เกินได้ขอบนภา ต้องจิตติดตาภาพของนางเอง |
| พิษรักปักทรวง แม้ภัยทิศใดไม่เกรง หลงโฉมละเวง สู่ทิศที่อยู่ทรามชม |
| ดวงใจให้รัญจวน ปั่นป่วนเมื่อมองเห็นนาง นวลปรางใดจึงสม |
| เพียงมองภาพล้ำลาวัณย์ ดวงจันทร์อับแสงมัวลง หรือคงเกรงจะได้อาย |
| ยามมองเห็นปราง นวลนางเพียงภาพยังชวน ฝันใฝ่ให้หวนครวญถึงมิวาย |
| หลงโฉมภาพนาง ละเวงไม่เกรงอื่นใด ฝันถึงดวงใจ ไฉนจะได้ชมเชย |
อิเหนารำพึง
| รูปทรงวงพักตร์ลักขณา | บุษบานารี | |
| แม่งามเทียบเทวี | หญิงใดใครเปรียบไม่มี | สตรีศรีสุดา |
| ไฉไลเลิศลักษณ์ลาวัณย | พริ้งเพริดเฉิดโฉมโนมพรรณ | สุดสรรพรรณา |
| พักตร์ปลั่งเหมือนดั่งจันทรา | จะเย้ยองค์อุมา | เทพธิดาให้อาย |
| งามพร้อมมารยาท | เลิศพิลาสนวยนาดเยื้องกราย | |
| เนตรเจ้างามเหลือเหมือนดังแม่นางเนื้อทราย | เมื่อสบตาชายโฉมงามแม่อายชะม้ายมา | |
| วิตกอกอิเหนา | ทุกวันเศร้าวิญญา | |
| รำพึงถึงบุษบา | หลงรักหนักหนาดวงยิหวาเจ้าเอย | |
| โอ้ยอดชีวันกัลยา | บุษบาน่าเชย | |
| เจ้าอย่าโกรธเคืองเลย | โฉมตรูเป็นคู่ชมเชย | แม่เอยเคยเมตตา |
| เสียแรงใฝ่ฝันรัญจวน | หัวอกพี่ช้ำคร่ำครวญ | นวลน้องไม่เวทนา |
| ง้องอนอ้อนวอนแก้วตา | นงนุชบุษบา | กรุณาอย่าอาย |
เอื้องฟ้า
| สวนสวรรค์ริมน้ำช่างงามสง่า ริมฝั่งเจ้าพระยาวิลัย |
| มีมาลีฤดีดื่นใจ ปทุมลัดดาดื่นไป สวยไม่เท่าเอื้องฟ้า |
| โฉมสตรีมากมีที่งามร่าง แพ้หนึ่งนางสอางค์โสภา |
| ทั้งแผ่นดินยุพินเด่นตา หนึ่งนางสำอางค์สุดา สวยยิ่งกว่าร้อยนาง |
| น่าชม ถูกต้องส่วนสมที่พระพรหมสร้าง |
| รูปนาง เลิศเลอสอางค์เด่นเหนือนางใด |
| เฉิดฉันท์ จากสวรรค์หรือวิมานไกล |
| เกิดจากฟ้าหรือว่าไร จึงได้งามล้ำวิลัย ข่มนางในวิมาน |
| รูปงามทรามเชย สวยแท้นางเอยทรามเชยสคราญ |
| สวยเอ๋ยงามเอยทรามเชยอ่อนหวาน เย้ยปวงเยาวมาลย์กัญญา |
| แม่งามล้ำเลิศเด่น พิศพักตร์จันทร์เพ็ญยังเพ็ญด้อยกว่า |
| ขวัญศรีเทวีมีความสง่า เหล่าเทพธิดาอิจฉาความงาม |
| สวยแท้สอางค์เกินนางโลกสาม งามสมนามเอื้องฟ้า |
| | หน้าแรก | ย้อนกลับ | บน | |