| | หน้าแรก | ย้อนกลับ | |
หงส์ทอง
| โอ้เจ้าหงส์ทอง เหิรลำพองหงส์ต้องผยองฟ้าไกล |
| สุดที่กาจะเปรียบได้ วงศ์หงส์ทรงศักดิ์ไกล เลิศวิไลสกุณา |
| ศักดิ์กาเสมอดิน หงส์เหิรบินมิใช่เกลือกดินเหมือนกา |
| ชั้นกาจะชมฤาสมสง่า ศักดิ์เช่นกาจะฆ่าหงส์ตรม |
| ศักดิ์หงส์ดีเกินล้ำกา หงส์คงมิกล้าให้กาภิรมย์ |
| สุดจะยอมให้ชม เพราะกาโสมม หงส์ทองไม่ชมหมองมัว |
| ศักดิ์ทรงหงส์ทอง สูงเกินปองหงส์ทองจะต้องรักตัว |
| ชั้นชาติไกลกันกานั้นรูปชั่ว สุดที่หงส์จะกลั้วรักกา |
หนามกุหลาบ
| ฉันมั่นใจกุหลาบเป็นไม้งามละม่อม ควรจะออมถนอมชม |
| ทุก ๆ คนพอใจมักเด็ดเอาไปดอมดม หรือจะชมจะเสียบผมชื่นชมอุรา |
| สวยสีสรรค์ทุก ๆ พรรณสุดจะเด่น กลิ่นเยือกเย็นสีที่เห็นไม่บาดตา |
| กลีบเกษรด้วยกลีบอ่อนซ้อนกันดูสง่า ทุกเวลารวยรื่นนาสาน่าดม |
| แม้สุดงามกุหลาบมีหนามพราวตามต้น ใครต้องการอย่าหาญชม |
| แม้ปราณีประนอมค่อยเด็ดถนอมดอมดม ถึงหนามจะคมจะได้ดมสมใจจริง |
| ทุก ๆ ครั้งจงระวังอย่าใฝ่ต่ำ ค่อยลูบคลำขืนขยำต้องจำทิ้ง |
| เปรียบดอกไม้ดอกกุหลาบ ขอให้ทราบใช่สรรพสิ่ง แท้ที่จริงกุหลาบคือหญิงเราเอย |
หนีนรก
| เจ็บแค้นเต็มทรวงรักลวงเราตรม ร้าวรานอารมณ์ เหมือนดังบ่มด้วยไฟกาฬ |
| โอ้ความเขลาพันผูกเราเหมือนป่าน ถึงเจอแต่มาร ผลาญจนต้องซานซมมา |
| เหมือนนรกฝังกลางหทัย เพราะเริงหลงไป หลงคนที่ใจดังกา |
| เฝ้าทำลายร้ายกาจเสียจนระอา ไม่คิดนำพา แล้วยังจะมารังควาน |
| ไม่คิดจริงจังแล้วยังตามเชย น้ำใจชายเอ่ย หวลมาเอยดังคนพาล |
| โอ้ความหลังมันเปรียบดังฝันผ่าน ขอเพียงให้ทาน มิยอมต้องการใฝ่ต่ำ |
| หนีนรกหนีความหลอกลวง หนีรสทั้งปวง หนีคนที่ลวงเจนคำ |
| โปรดเมตตาแล้วปล่อยฉันไปตามกรรม พลาดไปแล้วยังทำ ขอตัวเพื่อทำความดี |
หนูเอย
| หนูเอยหนูจงฟัง พี่จะสอนพี่จะสั่ง หนูจงฟังเอาไว้ให้ดี |
| หนูเอยสมัยนี้ เป็นสมัยที่ เอาดีด้วยปัญญา |
| หนูอย่าซุกซน จงอดจงทน หนูจงบ่นท่องวิชา |
| ในภายภาคหน้า จะได้พึ่งวิชา ปัญญาจะเฟื่องฟู |
| หนูเอยหนูจงเพียร หนูจงเล่าหนูจงเรียน หนูจงเพียรหาความรู้ |
| หนูเอยจงคิดดู หากว่าใครลบหลู่ แล้วหนูจะโทษใคร |
| หนูเร่งเร็วพลัน จงบากจงบั่น หนูจงหมั่นอย่าท้อใจ |
| หนูเอยจะบอกให้ ปลูกปัญญาเอาไว้ เรียนไปให้เชี่ยวชาญ |
| หนูอย่าเกเร อย่าเที่ยวอย่าเตร่ เสเพลประพฤติพาล |
| หนูเอยอย่าเกียจคร้าน หมั่นเพียรเขียนอ่าน คบพาลจะเสียคน |
| หนูกอบการดี เป็นศักดิ์เป็นศรี ทั้งเป็นที่น้อมกมล |
| หนูจะไม่อับจน แต่จงเลือกคบคน แล้วตนจะรุ่งเรือง |
| หนูเอยหนูฟังว่า เพราะสติปัญญา นั้นจะพาให้กระเดื่อง |
| หนูเอยชาติบ้านเมือง จะเจริญฟุ้งเฟื่อง ก็เนื่องด้วยเด็กไทย |
| แม้ชาติต่างแดน มาหมิ่นมาแคลน หนูไม่แค้นบ้างหรือไร |
| บ้านเมืองเจริญได้ อยู่ที่เด็กของไทย มิใช่ใครอื่นเลย |
ห้วงน้ำลึก
| สายน้ำหลั่งไหลน้ำใจบุคคล ไหลเชี่ยวเลี้ยววน โธ่น้ำใจคนลึกซึ้ง |
| ลำห้วยเหวธารถ้ำคลองหนองบึง ทะเลลึกไม่ได้กึ่ง ลึกซึ้งไม่ถึงน้ำใจ |
| น้ำลึกหยั่งได้น้ำใจยากจริง ลึกต่ำไหลดิ่ง ยิ่งกว่ากระแสน้ำไหล |
| อยากจะรู้ดูน้ำใจ เหตุไฉนลึกยิ่งกว่า แม่คงคาวารี |
| ผู้ที่มีความรักหวัง คู่ครองจะต้องระวัง ระไวใคร่ครวญให้ดี |
| อุบายเล่ห์กลคนนี้ มากมายหลากหลายวิธี มิดีและชั่วทั่วไป |
| ควรนึกตรึกตรอง แล้วมองให้นาน น้ำใจต้องอ่าน ควรประมาณกาลไกล |
| อย่าเมารักมักตามใจ ตรวจนิสัยให้แน่นอน ก่อนตกลงปลงใจ |
หวนให้ใจหาย
| หวลให้ใจหาย ไม่นึกรักจักสลาย รักกลับละลายหายชื่น |
| หอมหวานปานจะกลืน สดกว่ารสอื่น ๆ ว่าหวานล้ำน้ำตาล |
| หวานฉ่ำน้ำหวาน ว่าหวานล้ำน้ำตาล แล้วรักยังหวานกว่านั้น |
| ลืมตัวพัวพัน ลืมคิดจิตกระสันต์ หลงลืมวันลืมคืน |
| ร้างรักหักหาญ นึกว่ารสรักหวาน รักกลับพาลขมขื่น |
| ระคนเจียมจนทนกลืน รักเล่นเป็นอื่น รักเคยชื่นกลับช้ำ |
| รักเก่าเราเอ๋ย ช่างไม่เคยคิดบ้างเลย ว่ารักเราเคยชื่นฉ่ำ |
| หวลให้ใจจำ เพราะหลงเหลือเชื่อคำ จึงชอกช้ำจำทน |
หวานรัก
| ยามรักกันทุกวันรื่นรมย์ พรทิพย์พรมแสนเย็นชื่นใจ |
| ความหวานตาลต้นไหน หวานเพียงไรยังหวานเพียงกลืน |
| ลองรักดูคงรู้ดี ความหวานมีเกินหวานอื่น |
| คนรักกันคอยวันคอยคืน หวังครองร่วมพื้นผืนห้องวิมาน |
| ยามชิดชมสมดังอุรา เพียงหวานตาหวานพาชื่นบาน |
| ยังหวานคำยิ่งนำสำราญ หวานใดปานเปรียบหวานยามได้ชม |
| หวานเพียงใดจงใฝ่ตรอง รักลวงลองแล้วคงหมองใจตรม |
| ยามรักลอยล่องไปดังลม หวานคงกลับขมระทมไม่คลาย |
อย่าปันใจให้กับฉัน
| อย่าปันใจให้กับฉัน เมตตาฉันแล้วจงรักฉันให้หมดใจ |
| ต้องการฉันมั่นเพียงไหน หากจริงใจมิควรรักใครนอกจากฉัน |
| อย่าปันใจให้เป็นสอง อกคงหมองแม้คุณหวังปองใครร่วมกัน |
| อย่าพึงหวังว่าตัวฉัน จะใฝ่ฝันหลงยอมสัมพันธ์ด้วยแน่นอน |
| ฉันทนงในศักดิ์ตน มันฝังกมลไม่ถ่ายถอน |
| ดังหงส์คงความสังวรณ์ ไม่หลงรังนอนร่วมหมอนเคียงใคร |
| อย่าปันใจให้กับฉัน เมตตาฉันแล้วจงรักฉันให้หมดใจ |
| หากคุณนั้นแบ่งปันไว้ ครึ่งดวงใจขอคืนรักไปไม่ต้องการ |
อ้อมอกแม่
| คำใดไม่ซึ้งตรึงใจเหมือนแม่ อันพระคุณปกแผ่ มีแก่ลูกน้อยกลอยใจ |
| อกแม่เคยโอบอ้อมเห่กล่อมละมุนละไม ยุงเอ๋ยเคยกินริ้นไต แม่เฝ้าแกว่งไกวลูกให้นิทรา |
| มองไปใจหายไม่วายแสนเศร้า ครวญถึงความแต่เก่า ใจเศร้าขาดแม่แลหา |
| ดั่งนกน้อยคอยเหยื่อแม่เผื่อด้วยใจเมตตา นกน้อยคอยแม่ไม่มา โอ้ว่าแม่จ๋าแม่อยู่แห่งใด |
| ยามใดหมองหม่นขาดคนเหลียวแล เคยเห็นแต่แม่...ที่อยู่ใกล้ น้ำตาลูกไหลแม่ซับน้ำตาให้ด้วยใจรักเวทนา |
| อ้อมตักแม่เอ๋ยแม่เคยซับรับน้ำตา พระคุณยิ่งพสุธา สิ้นแม่ แลหาเปลี่ยวใจ |
| | หน้าแรก | ย้อนกลับ | บน | |