เพลงไทยให้สาระ

| หน้าแรก | ย้อนกลับ | หน้าต่อไป |

คนผิด

เรารักกันหมายมั่นในใจ หากฉันผิดจงคิดอภัย ฉันผิดไปยกโทษให้ฉัน

ทำไมลงโทษลงทัณฑ์ ประนามแต่ฉันคนเดียว สัมพันธ์ขาดเกลียวไม่เหลียวมา

ฉันคงเผลอจิตพลาดผิดวาจา รักจึงแรมราพลอยพาให้กลุ้มใจ

เธอมิควรหลงด่วนประนาม ผิดนิดหน่อยใจฉันเลวทราม รักปรับความเข้าใจกันได้

ทำดีมามากปานใด ทำไมไม่เห็นความดี น้อยหรือกลับมีแต่ช้ำใจ

แม้เธอหลงโกรธโทษผิดอันใด หลงเคืองทำไมอภัยกันเถิดดี

ใจระทมขมขื่นอาลัย ยิ่งจะข่มยิ่งร้าวดวงใจ ฉันผิดไปนิดเดียวเท่านี้

ทำไมจึงโกรธทันที่ ความดีที่ฉันเคยทำ น้อยกลับจำให้ช้ำใจ

หรือเป็นเพราะบาป แช่งสาปเป็นไป ขอบุญดลใจพาเธอให้กลับคืน

ใจฉันครวญหวลโศกระทม ก่อนเคยอยู่ชื่นชูเคยชุม รักกลับตรมระทมไม่ชื่น

เวรกรรมทนกล้ำทนกลืน ดวงใจให้ฝืนอาวรณ์ รักมาบั่นทอนสะท้อนใจ

หรือเธอหลงโกรธโทษผิดอันใด ฉันยังแคลงใจตัวใครเป็นผิดกัน

คนอาภัพ

ฉันอาวรณ์ร้อนเร่าดวงใจ เปรียบเหมือนมีไฟ มาจี้หัวใจให้วอดวาย

จะต้องหมองหม่นไปจนตาย คิดไปให้หน่ายใจนึกเบื่อหนักหนา

ระกำเท่าไรไม่นำพา ให้เพียงชื่นวิญญา ถ้ามีรักมาชื่นใจ

หรือรูปร่างฉันชั่วกระมัง ใครเห็นใครชัง ทำให้ระกำอยู่ร่ำไป

ขาดความรักเราเท่าขาดใจ หัวใจหมองไหม้อีกเมื่อไหร่จะหาย

หรือต้องวิโยคโศกจนตาย โลกเราช่างกลับกลาย บ่นไปแล้วอายผู้คน

รักเคยมีมิได้แอบอิง อาภัพจริง ๆ ทุกสิ่งร้างราพาดิ้นรน

เกิดมาเสียเปล่าเราอับจน ทุกวันฉันบ่นจนหมองหม่นอับเฉา

ระกำทนอยู่สู้ทนเอา หากใครช่วยแบ่งเบา คงไม่ซบเซาเศร้าใจ

หรือชะรอยชาติก่อนมีกรรม ชาตินี้จึงทำ ขมขื่นระกำอยู่ร่ำไป

อับจนทุกสิ่งยิ่งกว่าใคร ขอพรวอนไหว้คืนรักให้แก่ฉัน

ฟ้าดินไม่โปรดโทษใครกัน ต้องทนเฝ้ารำพัน บ่นไปทุกวันทุกคืน

คนึงครวญ

อยู่เดียวเปลี่ยวอกเอ๋ย ฉันเคยฟังเธอพร่ำ

นั่งเคียงสดชื่นล้ำ หวานคำฉ่ำทรวงใน

อกใจให้คิดถึง คนึงถึงเธอได้

ฝากคำพร่ำกันไว้ เสียวใจให้รำพึง

ยามนอนต้องถอนใจ หวงคู่ฤทัยตรึง

ความรักให้ใจใฝ่ถึง ใจหวลคนึงทุกวัน

ฝากคำพร่ำรำพึง คิดถึงตรึงตรามั่น

โอ้เธออย่าลืมฉัน ทุกวันคนึงครวญ

ครวญสวาท
คำร้อง เอิบ ประไพเพลงผสม ทำนอง เวส สุนทรจามร

โอ้เดือนผ่องเพ็ญ ประกายเยือกเย็นเด่นตา เบื้องบนฟากฟ้านวลใย

แต่เรายิ่งมองยิ่งหมอง สุดครองหทัย ตื้นตันหวั่นใจอารมณ์

คร่ำครวญอกเอย คู่เชยล่วงเลยสุดหวัง โอ้ความเบื้องหลังรอนรม

ไม่อยากเอ่ยคำให้ช้ำ จักทำให้ตรม ยอดชู้คู่ชมลืมฉัน

ร่มไม้ใบบัง เหมือนดังเรือนหอรออยู่ เงาไม้หรุบหรู่รักคู่ผูกพัน

เคยฝังดวงใจไว้ใต้ ดวงเดือนด้วยกัน ภิรมย์ชมจันทร์สุขสันต์ไม่เลือน

จากกันสุดไกล แต่ใจไม่เคยจืดจาง เปลี่ยนใจอ้างว้างแรมเดือน

ฝากรอยให้เราเฝ้าฝัน โศกศัลย์ไม่เลือน ค่ำคืนยิ่งเตือนหัวใจ

ค่อนคืน

ค่อนคืนตื่นตาอุราพะว้าพะวัง	ใจฉันยังห่วงอาวรณ์
ไม่เคยหลับนอน	ใจทอดถอน นอนแต่เพียงกาย
ก่อนเคยแอบเอียงอยู่เคียง ฟังเสียงรำพัน	จะรักกันตราบจนตาย
แต่มากลับกลาย	เคยมั่นหมายไยไม่มา
คอยวันคอยคืนฝืนตรม	คอยคู่เคยสมภิรมย์อุรา
มีแต่หมอนเรียงเคียงกายคล้ายแทนดวงหน้า	อนิจจาอาวรณ์
อยู่เพียงแต่รอยรูปกายที่ฉันยังคอย	ประทับรอยที่เคยนอน
สวดมนต์อ้อนวอน	คอยคู่นอนจนค่อนคืน

คอย

ป่านนี้ดวงใจคงทุกข์โศกตรม	เฝ้าระทมซบหมอนสะอื้น	กล้ำกลืนสุดทรมาน
ป่านนี้คงร่ำแต่น้ำตานอง	ป่านนี้คงมองจะคอยพบพาน	ป่านนี้ซมซานแทบจะขาดใจ
ป่านนี้คงคอยนานแสนจะนาน	เหตุเพราะมารมาขวางกางกั้น	จากกันเป็นรอยอาลัย
ป่านนี้คงเพียงแต่หวังรอคอย	แต่นี้เป็นรอยติดตรึงฝังใจ	เหมือนตกอยู่ในอเวจี
โอ้ ดวง ใจ เอ๋ย เคยชื่นฉ่ำ	ลิขิตขีดนำเพียงนี้
ซากรักเตือนใจตราบจนชีวัน	ไม่ขอลืมกันจวบจนชีว	ฝากเพียงคำนี้ไปตามสายลม
ป่านนี้ดวงใจคอยเหมือนพี่คอย	จะฝังรอยจารึกไว้มั่น	ไม่มีวันแปรยอมตรม
ชาตินี้มีกรรมกั้นรักเราไกล	ขอครองใจให้เพียงชู้ชม	จะสุดระทมจะขอรอคอย...

คำปฏิญาณ

เสียงเพลงรักพันแว่ว ดังแผ่วคลุกเคล้า เร้าอารมณ์มาไกลแสนไกล

ฟังยิ่งเพลินในฤทัย จับใจในคำของเพลง ช่างบรรเลงเสนาะน่าฟัง

แสงดาวขาวพราวดูเด่น เคยได้แลเห็น ยังสงสัยลืมแล้วหรือยัง

ใจฝังคิดถึงความหลัง ที่ฝังฤทัยใจจำ ฝากถ้อยคำไว้ให้แก่กัน

ต่างชวนชี้กันชมเมฆงาม แดนฟ้าสวยอร่ามตา ดารานั้นเคียงจันทร์

ฝากรักกันด้วยคำมั่น ใฝ่ฝันละเมอ ดังหนึ่งคนเพ้อรำพัน

ฉันยังคิดถึงเธออยู่ ใครเล่าจะรู้ ว่าเฝ้าคอยแต่เธอทุกวัน

ใจเฝ้าคิดถึงความฝัน เหมือนไฟร้อนรุ่ม กลุ้มในใจเหลือจะประมาณ

หนาวเย็นน้ำค้างกลางดึก ใจสั่นระทึก เฝ้าแต่นึกถึงคำสาบาน

เคยกล่าวคำปฏิญาณ ต่อหน้าพระเป็นประธาน ร่วมสาบานก่อนจะจากไกล

เหมือนเทพเจ้าดลจิต ใจเฝ้าแต่คิด ใจจิตตรึงนึกถึงมิวาย

เธอจากไปอยู่แห่งไหน มองดูแสงจันทร์ แล้วใจใฝ่ละเมอถึงเธอมาเยือน

มองดูฟ้าดาราเด่นพราว แดนฟ้าขาวสะอาดตา ดารานั้นเคียงเดือน

ดูคล้ายจะคอยเป็นเพื่อน กระซิบใจเตือน ให้ห่วงคอยหาทุกนาที

ขอให้แสงจันทร์ที่ส่อง ช่วยบอกนวลน้อง ว่าคู่ครองหม่นหมองฤดี

เดือนช่วยบอกแก่นวลฉวี ว่าในหัวใจเรานี้ เฝ้าละเมอถึงเธอไม่วาย

คำมั่นสัญญา

ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน

แม้อยู่ในใต้หล้าสุธาธาร ขอพบพานพิสวาทมิคลาดคลา

แม้เนื้อเย็นเป็นห้วงมหรรณพ พี่ขอพบศรีสวัสดิ์เป็นมัจฉา

แม้เป็นบัวตัวพี่เป็นภุมรา เชยผกาโกสุมปทุมทอง

แม้เป็นถ้ำอำไพใคร่เป็นหงส์ จะร่อนลงสิงสู่เป็นคู่สอง

ขอติดตามทรามสงวนนวลละออง เป็นคู่ครองพิสวาททุกชาติไป

คำสารภาพ
คำร้อง แก้ว อัจฉริยะกุล ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน

พี่มาสารภาพพี่เคยสร้างบาป ฉันกลับมาหาดวงใจ

ฉันผิดไปแล้วปานใด ยกโทษให้ฉันเป็นไร ขอเพียงยกให้บาปหาย

โธ่เอยฉันชั่วตั้งใจกลับตัว ล้างชั่วที่ฉันทำลาย

ฉันสู้ทนฝืนทรงกาย ฉันสู้ทนฝืนความอาย ขอเพียงมาตายเคียงกัน

ใจรอน ๆ วอนคำ ช่วยปลดกรรมให้หายพลัน

ฉันร้องไห้รำพัน สู้กัดฟันสู้มา

ด้านมาสารภาพ ด้านจนก้มกราบ รับบาปที่ฉันทำมา

แม้หากไม่คิดเมตตา หากเธอหมางเมินนำพา ต้องกลืนน้ำตาจนตาย

คำหอม
คำร้อง แก้ว อัจฉริยะกุล ทำนอง เวส สุนทรจามร

ลมโบกหวลกลิ่นหอม หอมชวนเด็ดดอมคำหอมเจ้าเอ๋ย

กลิ่นนี้พี่เคย เคยได้แนบเขนย อกเอ๋ยหวลคนึง

เพียงแต่กลิ่นล่องลม ชื่นชมซาบซึ้ง

ชวนให้คิดติดตรึง ใจตระหวัดคนึงถึงสาวเจ้า

ชวนให้ใจพี่เหงา จำว่ากลิ่นเจ้าเศร้าอยู่ในใจ

เนื้อนวลอวลกลิ่นประทินเดียวกัน ขวัญเคยแนบขวัญรักกันชิดใกล้

หอมเอยเคยชื่นใจ หอมใดไม่ซึ้งถึงอารมณ์

ขวัญพุ่มปทุมมา กลีบบัวยั่วตาพริ้วพากระเพื่อมลม

ผ่องศรีที่พี่ชม สีนวลชวนชื่นอารมณ์

ดุจดังสีแพรเจ้าห่ม ปิดถันกันลมซ้ำชมให้เศร้าใจ

เจ้าเอยเจ้าคำหอม เจ้าเนื้อหอม หอมชวนใคร่

ต้องจิตเตือนใจ ยิ่งคิดไปชวนให้ตระกอง

โอ้มือพี่เคยโลมเล้า สาวเจ้าเคยเอามือป้อง

แต่ไม่พ้นมือพี่ต้อง หวงยิ่งกว่าทอง แต่น้องยังให้ชื่นใจ

ยอดชู้คู่เชย ขวัญเอยอย่าเลยจากไป

โอ้คำหอมเอยเคยชิดใกล้ อีกนานเท่าไรขวัญใจจะกลับมา

ยอดชู้คู่ชม ภิรมย์ชมชื่นอุรา

เพื่อนชายร้อยคนมากล้นค่ำ ไม่ชื่นอุราเหมือนเจ้าเพื่อนชม

คิดจะปลูกต้นรัก

คิดจะปลูกต้นรักสักกอ	เกรงว่าหน่อ รักนั้นจะกลาย
ความรักเรา ยังไม่วาย	ระกำ ช้ำชอกอุรา
รักแต่ก่อน มาย้อนยอกเรา	ใจเราเศร้า เมื่อคิดขึ้นมา
รักเราเอ๋ย เคยได้สัญญา	เจ้ากลับมา วนเวียนเปลี่ยนแปร
เราเคยสด เราเคยชื่นเคลียคลอ	ใจเธอหนอ กระไรไม่แน่
ใจเจ้าเปลี่ยน เจ้าปรวนเจ้าแปร	ฉันสุดจะแก้ กลับคืน
คิดจะปลูกต้นรักสักกอ	เกรงว่าหน่อรักนั้น ไม่ยืน
ใจเรา ต้องกล้ำต้องกลืน	ทนฝืนใจอยู่แต่ผู้เดียว
เราเคยสด เราเคยชื่น เคลียคลอ	ใจเธอหนอ กระไรไม่แน่
ใจเจ้าเปลี่ยน เจ้าปรวนเจ้าแปร	ฉันสุดจะแก้ กลับคืน
คิดจะปลูกต้นรักสักกอ	เกรงว่าหน่อรักนั้น ไม่ยืน
ใจเรา ต้องกล้ำต้องกลืน	ทนฝืนใจอยู่แต่ผู้เดียว

คิดถึง
คำร้อง แก้ว อัจฉริยะกุล ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน

คิดถึงใจจะขาดแล้วเอย คิดถึงที่เคยได้ชมได้เชยชื่นใจ

คิดถึงรอยยิ้มเพราพริ้มผ่องใส คิดถึงจนใจจะขาดรอน

คิดถึงดวงหน้าหวานละมุน คิดถึงความอุ่นที่เคยได้หนุนตักนอน

คิดถึงแต่เสียงกระซิบอ้อนวอน คิดถึงจนนอนละเมอทุกวัน

สัมผัสรัดน้องอ้อมกอด ฉอ้อนออดนุ่มนวลชวนให้ฝัน

ยังฝังใจชื่นทั้งคืนทั้งวัน เราเคยรักกันลืมแล้วหรือดวงใจ

คิดถึงใจจะขาดร้าวรอน คิดถึงความก่อนให้สะท้อนร่ำไป

คิดถึงแต่รสจุมพิดติดใจ คิดหวนอาลัยไม่รู้ลืม

คิดถึงฉันบ้าง
คำร้อง แก้ว อัฉริยะกุล ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน

รักเอยหวานฉ่ำมาเลือนร้างจำห่าง คิดถึงฉันบ้างอย่างร้างแรมเลือน

น้ำคำน้ำใจติดตรึงถึงแรมเดือน รอยหยิกติดเตือนให้จำเสมอ

แท้จริงฉันใคร่จะไปรักใครอื่น รักเดียวรักชื่นเท่านั้นคือเธอ

รักใครร้อยคนไม่เคยคิดปรนเปรอ ใจมั่นเสมอรักเธอไม่หน่าย

รักแล้วมิแคล้วคลาดหวัง อย่าเคืองคิดชังเบี่ยงบ่าย

ขาดเธอเหมือนใจจะขาดหาย อกใจสลายแรมลา

ฉันยังรักมั่นคอยวันสัมพันธ์คู่ ฉันรักรักอยู่ไม่รู้โรยลา

ฉันยังพะวงว่าเธอนั้นคงมา จงกลับมาหารักพามาด้วย

คิดถึงน้อง

จันทร์กระจ่างฟ้า นภาประดับด้วยดาว

โลกสวยราวเนรมิต ประมูลเมืองแมน

ลมโชยกลิ่นมาลา กระจายดินแดน

เรียบนี้แสนคนึง ถึงน้องนวลจันทร์

งามใดหนอจะพอ ทัดเทียมเปรียบน้อง

เจ้างามต้องตาพี่ ไม่มีเหมือนใคร

ถ้าหากน้องมาด้วย และช่วยชมเดือน

โลกจะเหมือนเมืองแมน แม่นแล้วนวลเอย

คิมหันต์พิศสวาท

เมื่อคิมหันต์ฉันได้จูบเธอ	ต่างพร่ำเพ้อละเมออาลัย
พอเหมันต์เธอกลับเปลี่ยนแปลงจางไป	ร้าวใจเมื่อไม่มีเธอ
ต่างฝากคำรักพร่ำจูบพรม	เฝ้าชื่นชมรสรักบำเรอ
ครวญคะนึงคราวหนึ่งที่เคยมีเธอ	ฉันรอคอยเธอไม่จาง
โอ้ไฟรักร้อนเร่า แผดเผาดวงใจ	จนเหลือทนไม่รู้สร่าง
โอ้ราตรีรัวราง เหมือนดาวพราวแสงพร่าง	ร่วงหล่นจากนภา
เมื่อคิมหันต์ฉันได้จูบเธอ	ต่างพร่ำเพ้อละเมอวิญญา
พอเหมันต์ก็กลับเปลี่ยนแปลงโรยรา	นิทราอาลัยไม่ลีม (ซ้ำ* )

คุณจะงอนมากไปแล้ว

คุณจะงอนมากไปแล้ว รู้ไหมแก้วตา	ผมชักระอาเต็มที (ช่ะ ช่ะ ช่ะ ช่ะ)
ผมจะไม่ง้อ หรือก็ไม่ดี จะขาดไมตรี	คุณเห็นได้ที ยิ่งทำเป็นงอน
เอาแต่ทำหน้าง้ำ คอยค้อนคว่ำไป	เจอพักตร์ทีไร ต้องวอน
ผมขัดใจนิด นิดหน่อยแกล้งงอน	ตะบึงตะบอน ต้องคอยพร่ำวอน ง้องอนร่ำไป
คิดตามใจตัว หรือก็เท่านั้น	ซ้ำดื้อรั้นยิ่งกว่าใคร
จะเอาอะไรแล้วต้องดังใจ	ถ้าขืนร่ำไร ชักพาลผิดใจหน้างอ
แม้นคุณคิดอยากได้เดือน หรือหวังได้ดาว	ผมมิต้องเอามาพนอ
เห็นว่าได้ทีแล้วแกล้งให้พอ	อย่ารีอย่ารอยิ่งเฝ้าพนอ ยิ่งเอาดังใจ
...คิดตามใจตัว หรือก็เท่านั้น	ซ้ำดื้อรั้นยิ่งกว่าใคร
จะเอาอะไรแล้วต้องดังใจ	ถ้าขืนร่ำไร ชักพาลผิดใจหน้างอ
แม้นคุณคิดอยากได้เดือน หรือหวังได้ดาว	ผมมิต้องเอามาพนอ
เห็นว่าได้ทีแล้วแกล้งให้พอ	อย่ารีอย่ารอ ยิ่งเฝ้าพนอ ยิ่งเอาดังใจ..

ใครจะรักเธอเท่าฉัน
คำร้อง ส.สนิท ทำนอง สมพงษ์ ทิพยกลิน

ย่อมเป็นที่รู้กันอยู่แก่ใจ ว่าใครจะรักเธอยิ่งกว่าฉัน

ตลอดโลกนี้มีดาวและเดือนเท่านั้น ที่สุดจะสรรเสกมาสนองให้

ห่วงใยใกล้ชิดคิดเพียงถนอม ไม่ยอมให้ช้ำระกำไฉน

ให้เกียรติเสมอยกเธอไว้เหนือผู้ใด ถอดถ่ายกายใจให้ครองสัมพันธ์

หวังรักเธอยิ่งใหญ่ ไม่เคยชอบใครอื่นไหนเทียมทัน

ถือเธอเธอคือมิ่งขวัญ ดังพรสวรรค์สร้างสุขเสมอ

ซื่อตรงอย่างฉันมั่นคงอย่างนี้ จะมีบ้างไหมที่ใครเสนอ

ไม่หน่ายไม่หนีหวังดีรักเดียวแด่เธอ เสน่ห์บำเรอตลอดชีวิตเอย